Doktor hab. Władysław Duczko, prof. ucz. (ur. 21 lutego 1946 w Białymstoku, zm. 11 marca 2025 r. w Warszawie) był wybitnym polskim archeologiem specjalizującym się w dziejach i sztuce wczesnośredniowiecznej Skandynawii, Europy Wschodniej, Polski i Bizancjum. Szczególnie interesowały go zagadnienia dotyczące początków państw skandynawskich i słowiańskich, epoki wikingów szczególnie w Europie Wschodniej oraz wczesnośredniowiecznych skarbów i ozdób.
Studia archeologiczne rozpoczął w roku 1965 na Uniwersytecie Warszawskim (1965–1969 r.), a po emigracji do Szwecji kontynuował je na Uniwersytecie Uppsalskim, gdzie studiował archeologię skandynawską i historię sztuki oraz na Uniwersytecie Sztokholmskim, gdzie zapoznał się z numizmatyką (1970–1974 r.). W 1986 roku w Instytucie Archeologii w Uppsali obronił doktorat na temat ozdób w grobach słynnego ośrodka rzemieślniczo-handlowego z okresu wikińskiego w Birce. W 1990 roku został docentem na Uniwersytecie Uppsalskim. Przez wiele lat wchodził w skład Birkakommité, komitetu przy Królewskiej Szwedzkiej Akademii Literatury, Historii i Starożytności opracowującego i publikującego zabytki z Birki. Z kolei jako bizantynista był przez siedem lat przewodniczącym Szwedzkiego Towarzystwa Bizantologicznego. W latach 90. XX w. prowadził badania archeologiczne na najważniejszych szwedzkich stanowiskach z okresu wikińskiego w Birce i Starej Uppsali.
W roku 2005 wrócił do Polski i związał się z Wyższą Szkołą Humanistyczną, a następnie Akademią Humanistyczną im. Aleksandra Gieysztora i Akademią Finansów i Biznesu Vistula w Pułtusku, gdzie sprawował funkcję kierownika Katedry Archeologii i Antropologii Wydziału Historycznego. Był również związany z Instytutem Archeologii i Etnologii PAN w Warszawie. W 2006 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Od 2013 roku kierował grantami naukowymi dotyczącymi badań nad pochodzeniem srebra w przedmiotach ze skarbów wczesnośredniowiecznych znajdowanych na terenie Polski oraz nad technologiami wyrobu ozdób zachodniosłowiańskich ze skarbów polskich i skandynawskich. Brał również udział w rozwikłaniu zagadki grobu Mikołaja Kopernika w katedrze we Fromborku. W latach 2016–2024 był przewodniczącym Rady Muzeum przy Muzeum Regionalnym w Pułtusku.
Był autorem wielu prac naukowych, w tym ponad 100 artykułów w języku polskim, szwedzkim, duńskim, norweskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim oraz kilku książek. Międzynarodowe uznanie świata naukowego oraz rozgłos w gronie miłośników wikingów przyniosła mu książka Viking Rus (2004), wydanie polskie Ruś wikingów. Skandynawowie we wczesnośredniowiecznej Europie Wschodniej (2006, 2025), za które został uhonorowany Nagrodą Klio. Ponadto opublikował Od Sclavinii do Polonii. Powstanie i upadek pierwszego państwa Piastów oraz Moce wikingów. Tom I: Światy i zaświaty wczesnośredniowiecznych Skandynawów. Niestety zapowiadany drugi tom już nigdy nie powstanie …
Władysław Duczko odszedł po ciężkiej chorobie 11 marca 2025 roku, w wieku 79 lat.
